نیلوفر در شعر سهراب

گل نیلوفر یا گل  لوتوس ،گلی با قدمت هزاران سال است 

گلی که راه درازی پیموده است .از شرق دور باستان تا ‌سرزمین آشور،  از حجاری های تخت جمشید  تا شعر سهراب #سپهری همه جا دیده می شود  .

بودا می گفت من چون نیلوفری هستم که از آب های آلوده بیرون می آیم اما آلودگی را نمی پذیرم 

نیلوفر در باور عرفانی ،نشانه تولد دوباره انسان از میان ناپاکی است 

نیلوفر گلی است به شکل دایره و دایره کامل ترین شکل هندسی است که معنویت را نشان می دهد .گل هایی که از بستر مرداب ،رو به نور ،سرشان را بالا می گیرند. در ایران باستان آن را گلی می دانستند که با آب زندگی می کندو  با آناهیتا ایزد بانوی آب ها مرتبط بود    

و در فرهنگ مصر باستان به عنوان مظهر پاکی ستایش می شد 

این  گل را در دست پادشاه حجاری شده، بر دیوارهای تخت جمشید نیز دیده ایم 

در شعر #سهراب سپهری اما ،این گل ،سرآغاز رسیدن به لحظه های بیداری و دنیای اثیری است و سهراب بین گل #نیلوفر و قرن پی آواز حقیقت می گردد 

کار ما شاید این است که میان گل نیلوفر و قرن 

پی آواز حقیقت برویم 

هر جا این گل اساطیری ،سراغ سهراب می آید او منتظر بیداری است 

نیلوفر رویید 

ساقه اش از ته خواب شفافم‌سر کشید

 من به رویا بودم سیلاب بیداری رسید 

می دانیم که سهراب ،سلوکی #عرفانی را پشت سر گذاشته و کتاب هشت کتاب او، نظاره گر این سیر عرفانی اوست .گذر از تائويیسم  ،بودیسم تا فنا در عرفان خراسان،در  اشعار او نمود خاصی دارد .

و نیلوفر برای  سهراب ،نماد رسیدن به شرق ملکوت است 

هرگاه سهراب وارد حیطه ای می شود که جهان برای او ،معنای دیگری را می یابد، گل نیلوفر دیده می شود و گویی در این زمان ،سهراب خود را  در جان و آغوش خداوند می یابد 

شاید نیلوفر همان بهشت گمشده ای است که همه به دنبالش می گردیم و سهراب در میان مرز رویا و بیداری ،آن را پیدا می کند و چون پاهایش را روی واقعیت زمینی می گذارد آن را دور و‌دور تر می یابد 

اگرچه منحنی آب بالش خوبی است 

برای خواب دل آویز ترد نیلوفر 

همیشه فاصله ای هست 

#زهراغریبیان_لواسانی 

@baghesabzeshgh