گذشته از امواج شادی و تبریک، که در چنین روزهایی روح مردم را در بر می گیرد و‌تاثیر گذار است ،داشتم به معنی کلمه بعث یعنی برانگیختن و زنده کردن مردگان فکر می کردم .
مولانا بسیار به شخص حضرت رسول، تعلق خاطر داشت و مفهوم برانگیختگی و تاثیر گرفتن از سلوک پیامبر را در شخصیت او و کتاب مثنوی اش می توانیم به خوبی مشاهده کنیم .
مهم ترین اتفاق شخصیت مولانا ،دیدار او در سال ۶۴۲ با شمس تبریزی است که نگرش او را از اسلام زاهدانه به اسلام معنادار و متحولانه ایجاد کرد .
و به ناگاه ،مفتی شهر قونیه در همه احوالات خود باز نگری کرد و چون نگریست از همه غرور و‌جاه خود ،به مدد عشق خالی شد .
مولانا در وجود پیامبر نیز، تنها یک شخصیت که به دایره مسلمانان تعلق دارد ندید. بلکه او را نمونه تمام عیار اخلاق دید که چون خورشید بر همه جهان نور می تاباند
راست می فرمود آن بحر کرم
بر شما من از شما مشفق ترم
همچو پروانه شما آن سو دوان
هر دو دست من شده پروانه ران
مولانا پیامبر را فردی می دید که خارج از تعصبات قومی ،مهرورزانه نور الهی ای را که از درونش می تابید و از قران می یافت با همه مردمان تقسیم می نمود و چنین پیام آوری به تمام جهانیان تعلق دارد و عاشق مهربانی و صلح است .
در بعثت باید جان انسان در رستاخیزی بزرگ متحول شود و‌انقلاب روحی در انسان به وقوع بپیوندد و از جهان خواب به عالم بیداری رهنمون شود چونان که اصحاب پیامبر در رویارویی با اسلام چنین شدند و مولانا در دیدار با شمس تبریزی به نامیرایی روح رسید.
دیدگاهتان را بنویسید