موسیقی عجیب ترین و غریب ترین هنر است و تنها هنر ،از میان هنرهای هفتگانه که من در آن آموزش ندیده ام اما بسیار به آن گوش می سپارم . یک باره می آید و آرامشی که در آن خانه کرده ای را برهم می زند .طوفانی بر تو وزیدن می گیرد و تو دیگر آن آدم قبل نیستی. شبیه عشق است که یک روز از راه می رسد و خانه وجودت را تسخیر می کند. بدون در زدن خانه ،اجازه گرفتن و در بی خبری عقل ،تند و بی محابا خودش را در جان و جسم ما جای می کند .کافکا در رمان مسخ ،به این لحاظ از #موسیقی ایراد می گیرد . من اما باور دارم بدون حضور موسیقی در زندگی ،ما بخش بزرگی از زیبایی های زندگی را از دست می دهیم . این موسیقی است که آدمی را به خارج از مرزهای بسته زندگی می کشاند و‌در بهشت گمشده ای که همواره در جست جویش بوده ،جای می دهد . روح های خشک و عبوس و مرده هستند که راز موسیقی را نمی شناسند. مولانای عزیز نیز رباب می نواخت و تغییراتی در ساز رباب پرداخته بود.
موسیقی هدیه خدا به ما انسان هاست که دلمان برای او تنگ شده است. خدایی که با تمام آنچه تاکنون از آن شنیده ایم تفاوت دارد .
دیدگاهتان را بنویسید